Wie kippen heeft, die heeft eieren. In de zomer wat meer dan in de winter, maar met gezonde kippen en een goed ras, heb je het hele jaar door kakelverse eieren. Heb je een dag geen tijd (of zin) om eieren te rapen? Ook dan is alles nog koek en ei. Enfin, eieren rapen is een aangenaam klusje en maakt, gegarandeerd, van iedereen een blij ei.
Kuikens zijn op zich al een reden om kippen te houden. Zodra die fluffige, zachte, piepende beestjes uit hun schaal zijn gekropen, dromt groot en klein zich om dat donzige gekrioel. Met dat ik dit schrijf realiseer ik me dat het thema 'kuikens' eigenlijk een aparte blog verdient. Want dat wat tussen een ei en een kip in zit, in minstens zo de moeite waard. Voor de kinderen staat deze (toevallige) reden nummer 2 trouwens met stip op nummer 1.
Niet elk ras is geschikt voor de slacht: een beetje vleeskip heeft wel degelijk een ander formaat dan een snoezig krielkipje. Het is raadzaam als je voor het eerst gaat slachten, je te informeren over het proces (of volg een workshop bij ons). Niet ieder krijgt dat eeuwenoude ambacht immers van huize uit nog met de soeplepel ingegoten. Hoewel het best een arbeidsintensief karwei is, zelfs met plukmachine, is niets mooier dan een verse, eerlijke, gezonde kippenpoot van een kip die er een heerlijk leven op heeft zitten.
Kippen passen perfect bij een (landelijk) leven dat uitgaat van de principes van permacultuur: alles heeft een functie en afval bestaat niet. Op zich kunnen we GFT-afval altijd kwijt op de composthoop, in de wormenbak of bokashi-emmer, maar zeer regelmatig gaat keukenafval als aanvulling op het normale voer naar de kippen toe. Niet alleen keukenafval, maar ook van het overschot aan aangevreten sla, halfvergane spinazie en de loof van bietjes maken ze dankbaar gebruik. Voor een appel en een ei zijn de kippen blij.
Kippen in je (moes)tuin los laten lopen heeft zo zijn voordelen. Het zijn insecteneters die graag - en daar zijn we ze zeer dankbaar voor - de larven en eitjes van bijvoorbeeld mieren en slakken eten. Toch is een mobiele kippenren een serieuze overweging als je zelf nog aardbei en tomaat wilt eten, want ook kippen eten liever een verse, sappige, rode aardbei dan een dikke, groene rups.
Van scharrelei tot vleeskip, van restjeseters tot rupseters: kippen zijn multifunctioneel en onmisbaar. Dan hebben we het nog niet eens gehad over het bruine goud: kippenstront! Kippenmest is een mengsel van strooisel met strontjes. Eens in de zoveel tijd legen we een paar flinke kruiwagens op de composthoop, dat na een paar maanden vermengd met ander groente- fruit en tuinafval, bladeren, gras en wat karton, zich ontwikkeld tot vruchtbare, luchtige nieuwe grond.
Waarom zou je kippen houden? "Het is gewoon leuk", zeiden de kinderen hier in koor. Kippen zijn gezelligheidsdieren (het schijnt overigens dat het woord gezelligheidsdier een echt 'Nederlands' woord is zonder goede vertaling naar andere talen). Enfin, niet zo gezellig dat ze het liefst met 9 kippen op een vierkante meter zitten wat onze scharrelvrienden van Beter Leven ons graag willen laten geloven. Ik bedoel gewoon dat het fijn is gezinsvriendelijke levende wezens om je heen te hebben die enorm van het leven lijken te genieten. Dat is gezellig!
Wie opgroeit op het platteland met ouders die geloven in zelfvoorzienend leven, weet van jongs af aan dat je dieren met respect behandeld, dat je - hoe dan ook - dagelijks zorg draagt voor de dieren en dat een ei uit een kippenkont komt waar vervolgens wat stront op zit als je hem raapt en dat een kippenpoot acht maanden tijd kost: van ei tot kuiken tot kip tot slacht. En dat elke fase, elke stap kost tijd en energie dat zich uitbetaald in geluk en voldoening. Dieren houden is niet alleen leerzaam voor kinderen, maar ook als volwassene heb je opeens kalkpoten of bloedluis te behandelen of moet je bedenken hoe je die vervelende ratten uit het kippenhok weghoudt.