Buitengewoon wonen
Wie zoekt op 'wonen met je moeder' krijgt vooral pagina's over mantelzorg en dat je goed de financiële gevolgen moet onderzoeken voor je daar aan begint. Blijkbaar is vrijwillig met je ouders - en moeder in dit geval - niet meer zo algemeen. Ver voor de tijd dat internet bestond en in een groot deel van de wereld is het driegeneratiewonen meer gebruikelijk dan ongebruikelijk en wij begrijpen wel waarom. Inmiddels acht jaar geleden besloten wij met onze ouders een plek te zoeken om met elkaar te wonen. Gewoon, buitengewoon.
Ongewoon
Gewoon is het niet meer, noem het eerder buitengewoon. Kinderpsychiater Arthur Kornhaber en journalist Kenneth L. Woodward deden een prachtig onderzoek naar grootouders, (ouders) en kleinkinderen en stelden dat "deze generatie ouders hebben (...) een impliciet ‘sociaal contract’ met hun kinderen , dat inhoudt dat men elkaar over en weer ‘vrij laat’. De basis van deze verhouding, die overigens door beide partijen als gewenst wordt ervaren, is wederzijdse onafhankelijkheid in plaats van wederzijdse steun. Daarbij geldt een ongeschreven wet dat de ouders bepalen of en in welke mate grootouders met hun kleinkinderen contact hebben." Dit leidt op de lange termijn tot onafhankelijkheid, zelfredzaamheid maar ook tot teleurstelling en vervreemding, tot grote spijt van deze grootouders. Dertig jaar later klinkt de teleurstelling door, omdat zij merken dat hun kinderen van hen vervreemd zijn en de kleinkinderen hun grootouders niet écht meer kennen. Onze ouders hebben ons geleerd dat een hecht gezin, onafhankelijkheid en zelfredzaamheid héél goed kunnen samengaan met samenwonen: driegeneraties op één erf.
Gewoonweg gewoonsamen
Zo'n 8 jaar geleden hebben we de knoop doorgehakt, we wilden het anders doen dan dat de maatschappij ons voorschrijft. We zochten een plek om met elkaar en bij elkaar te wonen. Hoewel we het als een onvanzelfsprekendheid beschouwen dat onze (groot)ouders zijn overgeleverd aan geinstitutioneliseerde ouderenzorg, was dat niet de basis voor deze beslissing. Sjaak van der Geert, emeritus hoogleraar Medische Antropologie schreef een interessant stukje over de ontwikkelingen in Ghana en stelde dat "Door onderzoek in een andere cultuur, kijken we in een spiegel en zien we onszelf en onze eigen gewoontes helderder. De spiegel die de andere cultuur ons voorhoudt, verwijdert onze vanzelfsprekendheden, want wat voor ons ‘gewoon’ is, is dat ginds niet, wekt daar misschien zelfs verbazing of ontzetting." Tot op de dag van vandaag is dit de beste beslissing die we ooit hebben gemaakt. In plaats van gewoonweg gewoonsamen. Omdat we geloven dat samenzijn, samenwonen en samendelen bijdraagt aan levenskwaliteit, levensgeluk en veerkracht. Omdat we ervaren dat het leuker is met elkaar dan zonder elkaar. Omdat we inmiddels weten dat wonen met je moeder als volwassen vrouw net zo gewoon is als als kind opgroeien bij je moeder.
(Ge)woonen met je moeder
Deze blog is een ode aan onze moeder, die niet één moederdag verdient per jaar maar elke dag een beetje moederdag beleeft. Hoe geweldig is het te leven met degene die onvoorwaardelijk van je houdt, bij wie je kunt zijn wie je bent en die met haar zorg en steun ons de persoon heeft laten worden die we nu zijn. Elke dag is het lachen, gieren, brullen. Van een geplande schoonmaak van de bijkeuken tot een impulsief uitstapje naar de lokale kringloop: het kan allemaal. Maar nog belangrijker is het zorg dragen, wederzijds. Is er een band lek? Er wordt gereden. Melk nodig? Het is er. Grote snijwond? Wordt verbonden. Rondje lopen? Oppas aan huis. Weekendje weg? Oppas voor de dieren. Levensvraag? Levenservaring. Twijfels? Raad. Samen delen, samen zorgen. Met elkaar en voor elkaar. In verbondenheid en met wederzijdse steun. Bedankt voor het bijbrengen van deze normen en waarden. Bedankt voor die onbezonnen jeugd waarin we onbezorgd kind konden zijn. Dankzij die basis zijn we nu de mooie mensen die we nu zijn.
Hiken in nationaal park Alpi Marittime
Maria -
|
31 juli 2023
Het begon met een spontaan idee om na een tiental jaren weer eens de rugzak af te stoffen en te gaan doen waar we eens - lang geleden voor we kinderen hadden - zo blij van werden: hiken. Wie ons kent, weet dat een idee als vanzelfsprekend wordt uitgevoerd. Lees het hele avontuur hier.
De tentipi: een review over dé tent onder de tipi's
Maria -
|
15 april 2023
Sinds jaar en dag slapen we in de tentipi. Inmiddels kennen we die tent van binnen en van buiten, letterlijk. Jarenlang prijkten we op de hoofdpagina van de IJslandse VVV poserend voor de tipi trekkend als gezin door dat onherbergzame land. Tijd voor een review.
Als het mes aan twee kanten snijdt: een zakmes voor je kind
Maria -
|
12 februari 2022
Vanaf welke leeftijd geef je je kind een zakmes? Is het veilig? Welke regels spreek je af? In deze blog delen wij onze visie op het zakmes. Zoals je ons kent: niet bang aangelegd met een portie gezond verstand.
Zelfoogstdag bij bi-jovira: ontdekken hoe het écht anders kan
Maria -
|
10 september 2022
We gingen naar de zelfoogstdag van Bi-jovira in Ooltgensplaat. Een akkerbouwbedrijf dat het roer jaren geleden radicaal omgooide naar de enige kant die houdbaar is: regeneratieve landbouw. Een boet met een hart voor de aarde, het (boeren)land en de mens. Wij zijn nu al fan en geloven erin.
Onze netflix-favorieten
Maria -
|
13 mei 2022
Duurzaam en zelfvoorzienend wonen op het platteland vraagt om een tijdsinvestering. Toch kregen we het voor elkaar de tofste docu's op netflix te kijken en stelden zo onze top-5 samen. Uiteraard met de focus op natuur, biodiversiteit, verbondenheid en regeneratie.
7x dit moet je weten over wildkamperen
Maria -
|
14 augustus 2022
Dit jaar gingen we voor het eerst wildkamperen in Zweden. Gebruik maken van het zogenoemde allemansrecht. In deze blog delen we 7 dingen die je zeker moet weten over wildkamperen.