Het regionaal natuurpark Le Morvan ligt in het prachtige Franse Bourgondië. Nu doet de Morvan nou niet bepaald direct denken aan waar je het Bourgondische mee associeert, ik namelijk met volle marktjes, goede wijn en wijngaarden, lekker eten en de oude Romeinse cultuur. Toch is het een prachtig groen gebied, verlaten en verstild, om met kinderen twee weken door te brengen in mei. Juist in de tijd staan alle bloemen en bossen in volle bloei in dit heuvelachtige landschap met zijn vele meren.
Auteur: Maria
Voor je verder gaat lezen, wil ik eerst de term kindvriendelijk definiëren. Dat betekent namelijk niet: begaan met een buggy, georganiseerd vermaak en andere mensen of kinderen. Dat betekent: goed te doen (dus niet levensgevaarlijk) met een kind van 2 en 4 jaar die gewend zijn te wandelen, regelmatig een stuk in de draagzak zitten en een tas vol met eten om de hele dag door te komen en uitgebreid te lunchen.
Hieronder vindt je onze topavonturen in de Morvan. De wandelingen die je hieronder vindt, zijn tussen de 500 meter en de 12 kilometer. Een aantal activiteiten zijn betaald, dit staat erbij vermeldt.
Een prachtige wandeling door het bos Breuil Chenue naar granieten blokken op bijna 600 meter. Hoewel het doet denken aan een hunebed is het een natuurlijke formatie, waarschijnlijk het gevolg van erosie. Een prima plek voor de picknick op de legendarische stenen, ernaast of eronder in het grotje.
Vanaf de parkeerplaats is het een kleine stap naar de watervallen. Een enigszins bescheiden waterval met zijn 10 meter. Bij de waterval vindt je, helaas in het Frans, een korte beschrijving met foto van de watermolen en de oliemolen die er vroeger hebben gestaan en waar enkel nog de restanten van terug te vinden zijn. Als je doorloopt en het water volgt kom je bij een oude brug en direct daarachter ligt de parkeerplaats alweer.
Hoewel de Morvan echt verlaten is, waren hier zowaar drie vissers te vinden. Het deel van het meer is een ornithologisch reservaat en het herbergt blijkbaar prachtige vissen en een arsenaal een insecten, waterplanten en bijzondere beestjes.
Bij het uitstappen worden we begroet, achter een hoog hek weliswaar, door een groep vrolijke zwijntjes. Het toeval doet ook nog eens dat de eigenaars komen voederen, een waar feest voor de kinderen die mogen helpen. We hebben een wandeling rondom de grote, afgesloten terrein gemaakt van de zwijntjes. Een genot voor de kinderen, want om de vijf meter was een meikever te vinden.
Door het bos is het een klein stukje klimmen naar Rocher de la Pérouse, gelegen in de gemeenschap Quarré-les-Tombes, een uitzichtspunt waarmee je het zo typische Morvan kan overzien. We hebben er een kleine wandeling aan vastgeplakt en daarna heerlijk gepicknickt aan de Cure.
In het kleine Pierre-Perthuis vind je een mooi natuurlijk element la Roche Percée. Zoals er veel natuurlijke granieten gesteenten te vinden zijn in de Morvan. Het is even zoeken hoe je er nou komt, maar uiteindelijk vinden we een onzichtbaar paadje, klimmen een hek over en kunnen we onder het gesteente doorlopen. Daarna doen we een kleine wandeling door een weide met heel veel poep, schapenpoep was onze inschatting. Helaas stonden de schapen er op het moment niet.
Het ontdekkingspad start met een mooi aangelegd houten vlonder door het veenweidegebied en moeras heen. Om de paar honderd meter vinden we informatieve (franstalige) borden met plaatjes van de flora en fauna. Hoe verder we lopen, hoe slechter het houten pad wordt en uiteindelijk verdwijnt dat zelfs. Onderweg vinden we prachtig gekleurde bloemen en her en der wat bizons. De eerlijkheid gebiedt mij hierbij te vermelden dat wij helaas het hele pad niet hebben kunnen aflopen, vanwege kinderen die het zat waren en bekkenklachten. Maar aan de prachtige natuur heeft het zeker niet gelegen.
De wandeling start met een kleine kilometer rolstoelvriendelijk aangelegd pad door een wat moerassig uitziend terrein. Riet, kikkers, stroompjes water en bloemen weelderig aanwezig rondom ons. Het mooi aangelegde pad mondt uit bij een groot terrein waar de paarden vertoeven van de nabijgelegen paardenboerderij. We volgen het pad en komen uit langs een prachtig stuk langs het meer van Saint-Agnan. We maken het rondje af met een picknick en een vuurtje bij het kleine strandje nabij de parkeerplaats.
We parkeren bij het Maison du Parc, gelegen naast het meer van Taureau. Bij het uitstappen ontdekken de kinderen ezeltjes en hertjes in een wei. Nadat de dieren zijn gevoerd met paardenbloem en gras volgen we een uitdagend ontdekkingspad met uitkijkposten, informatieve borden en prachtige natuurfoto’s van het gebied. Als kers op de taart vinden we een oud ras bizons, een bloeiende roze boom en een grote vijver met daarin kreeftjes. Bij de gebouwen waar je uitkomt op het eind, vind je een bistrot met een schap lokale producten, maar ook een museum, een kleine speeltuin, een visvijver en een natuurlijk waterzuiveringssysteem (een genot voor mijn man). Naar deze plaats zijn we vanwege haar kindvriendelijkheid nog een keertje geweest.
Net onder en buiten Lormes vindt je een parkeerplaats waarvandaan je een kleine, maar o zo mooie wandeling kunt maken in een stukje natuur vol vochtige, groene bossen en mossen, oeverplanten, rotsen en de stromende zich opvolgende watervallen van de rivier de Auxois. Hoewel ravijn een wellicht iets te spectaculair woord is voor wat je vindt, is de uitgesleten rivier en zijn de steile rotswanden een waar genot voor alle zintuigen. Overal vind je prachtige paarse en blauwe hyacinten die het groen versterken.
Er zijn zes grote meren in de Morvan te vinden die allemaal uniek zijn en de moeite waard om te bezoeken. Noemenswaardig is dat je op Lac de Settons waterfietsen kunt huren. Langs de randen van de meren, met name in de buurt van campings, vinden we heerlijke speeltuinen. Behalve de meren vinden wij vooral de kleinere stroompjes een genot, takken in het water gooien, pootje baden en dammen maken. Zelfs dat kan allemaal in mei op de zonnigere dagen.
Wij zijn niet zulke stadsbezoekers, maar toch voor de mensen die dat wel zijn: Vezelay en Avallon zijn de moeite waard. Met name Vezelay heeft een prachtige basiliek met een aangelegen park met uitzicht over het hele gebied. In de stadjes bevinden zich historische gebouwen, oude vestingswerken en musea. Stel je er niet teveel bij voor, een stad als Vezelay heeft maar 1/3 van de inwoners van Berkenwoude (en ik weet zeker dat je moet googlen voor de cijfers, dus daarom: Vezelay heeft er 507 en Berkenwoude 1635).
De adbij ligt in de gemeenschap van Saint-Léger-Vauban aan de oever van de Trinquelin. Een abdij gesticht in 1850 door Jean-Baptise Muard, die zijn naam te danken heeft (Pierre-qui-vire) aan een wankelende steen (die nu wel is bevestigd, want er staat een groot Maria beeld op) die bewoog door er tegenaan te duwen. De abdij is niet toegankelijk. Monikken ontvangen er bezoekers voor een spirituele of religieuze retraite. De kerk is wel toegankelijk, evenals een expositie over het kloosterleven en een winkeltje met kaarsjes, kazen, keramiek en religieuze boeken. In het beboste gebied rondom de abdij hebben we een wandeling gemaakt.
Een betaalbare binnenactiviteit, een tour door het kasteel van Bazoches. Je krijgt een grote Nederlandse toelichting met de geschiedenis en informatie bij veel voorwerpen en van de diverse salons. Voor de kinderen is er een speurtocht met afbeeldingen en voorwerpen die ze moeten vinden in de diverse salons. Het kasteel is in privé-bezit van de nakomelingen van de ooit zo geroemde militair ontwerper en eigenaar van het kasteel, Sébastien Le Prestre de Vauban in 1675. Voor die tijd, vanaf 1180, heeft het kasteel diverse eigenaren gehad. Het kasteel geeft een impressie van het weelderig leven zo’n 400 jaar geleden.
In de mysterieuze grotten, waar je geen foto’s mag maken, krijg je een zeer uitgebreide rondleiding van een gids die zowel Frans als Engels spreekt. Voor een beschaafd prijsje. Een prachtig grottenstelsel met indrukwekkende, goedbewaarde prehistorische tekeningen van vooral heel veel mammoets. Een genot voor de kinderen, in combinatie met toch wel een beetje spanning vanwege als die druipstenen en de donkertes. Goed om te weten is dat als je buitenlangs verder loopt, je ook in de’openbare’ grotten prachtige historische tekeningen tegenkomt. Geen ervaring, maar wel advies wat ik niet ongenoemd wil laten.
Een heerlijk kleinschalig, toch wel wat ongewoon, familiepark met handgemaakte dino’s in Chamoux. Leuk is om te zien hoe een ambitieuze familie dit park vanuit passie en liefde heeft aangelegd en het zo nog steeds kan bestaan. Voor hen was dit gewoon een fantastische dinodag met als hoogtepunt dinobotjes zoeken in de zandpbak en een te spannende grot met lichten, dinogebrul en ietswa knullige grottekeningen. O, en niet te vergeten: een heerlijk franstalig knullig toneelstukje. Met 1,5 uur ben je wel door het betaalde attractiepark heen. Gewapend met een grote dino-pen, die in de auto al kapot was, zijn we voldaan weer op weg gegaan naar ons vakantiehuis.
Net onder Avallon en dankzij onze supergedetailleerde wandelkaarten van IGN vonden we een arcours sportive net onder Avallon. Verscholen in een bos startte het parcours met een soort fitness-speeltuin. Ingewikkelde apparatuur waarmee je blijkbaar goed je spieren kan trainen, maar waar je ook heel leuk mee kunt spelen en ronddraaien. Rondwandelend kwamen we nog een kinderspeeltuin tegen en kleine toestelletjes om oefeningen op te doen. De kinderen hebben zich prima balancerend vermaakt en voldoende beweging gehad (niet dat ze daar nou een tekort aan hadden).
Er zijn nog prachtige wandelingen te maken door het rotsachtige Uchon, het oude romeinse Bribracte en romeinse museoparc Alesia, de historische les fontaines salées in Saint-Pere of gewoon ordinair spelen in de Pirates Corsaires (a la een soort ballorig). Helaas hadden we twee kleine kinderen, maar twee weken en een zwangere dame in ons midden. Dus aan deze activiteiten zijn we niet toegekomen. Wellicht ooit…