Voor het geval je het nog niet weet: Berkenwoude heeft geen supermarkt. Dit wisten we op het moment dat we ervoor kozen ons project hier te beginnen. Wat mij betreft ook logisch als je kijkt naar het aantal inwoners van Berkenwoude…
Auteur: Maria
Het feit dat Berkenwoude geen supermarkt heeft, roept nogal eens wat vragen op bij mensen in mijn omgeving. Soms op een oprecht geïnteresseerde toon, soms op een kritische en afkeurende toon. Uiteraard gaat achter de toon van deze vraag meer schuil dan alleen het gebrek aan een supermarkt. Op een kapper, een diervoerderszaak en, vreemd genoeg, een laminaatzaak, is er niet veel te beleven. Hoewel ik nu vergeet te benoemen dat we een heus naturistenterrein hebben. Misschien doe ik Berkenwoude wel tekort door het zo te karakteriseren.
We hebben wel een eigen wikipedia, waarop je de bezienswaardigheden van Berkenwoude kunt vinden. Tegelijkertijd moet ik eerlijk toegeven dat je dáárvoor niet hoeft af te reizen naar de parel van de Krimpenerwaard. Maar er zijn redenen om dat wel te doen. Bijvoorbeeld om dat wij er wonen, de verhouding koeien-mensen en de rust en ruimte hier in de polder. En de kaas.
Het gegeven van de ontbrekende supermarkt maakt creatief. Het maakt dat je op zoek gaat naar andere manieren om de boodschappen in huis te halen. En als je eerlijk, duurzaam, biologisch en regionaal belangrijk vindt, behoort het nuttigen van streekproducten zeker tot een van die mogelijkheden. Laat kaas nou zo’n regionaal product zijn wat je gemakkelijk haalt bij de buren. Genoeg koeien, dus genoeg kaas (ik zie nog een reden om hier naar toe te komen).
Dat ik hier kaas in de buurt koop is een bewuste keuze, die ik graag nader toelicht. Ik koop mijn kaas bij kaasboerderij Boogaerd om een aantal redenen (pas op, opsomming): het is in de buurt; kent ruime openingstijden; de koeien lopen een groot deel van het jaar buiten; er worden buiten het gebruik van melk, zuursel en stremsel geen toevoegingen gedaan; er is een uitgebreid assortiment aan kaas en het is 100% bio!
Harm voegt daar nog aan toe dat hij lokale ondernemers graag steunt, er geen distributieproces nodig is en het kaasmaakproces goed zichtbaar is gemaakt wat absoluut een must is. Bovendien geen onnodige E-nummers en kleurstoffen. Ga jij je kaasje van de supermarkt maar eens bekijken wat in je koelkast ligt. Grote kans dat daar conserveermiddel E251 of E261 inzit en kleurstof als caroteen/E160a of annato/E160b. Niet dodelijk hoor, maar zeker niet nodig!
Het bezoek aan een kaasboerderij is inmiddels een gestandaardiseerd zaterdagochtenduitje geworden in mijn burgerlijke leven. Met het hele gezin reizen we af naar een lokale kaasboerderij. Voor mij genoeg redenen om voor deze kaasboerderij te kiezen, maar Amos heeft ook reden tot blijdschap. Waar het normaal geworstel en gevecht is om hem aangekleed en wel in zijn stoelzitje te komen, staat hij bij het kaaskoopuitje klaar voor de start en werkt hij in alle opzichten mee. Laarzen gaan zonder gemor aan, er wordt meegewerkt met een jas aandoen, hij rent niet tien keer voor de grap weg van de auto om zich vervolgens hard lachend ergens te verstoppen in de tuin en gaat zonder tegenstribbelen en heel hard gebrul in zijn gordels.
Ideaal, opeens lijkt de wereld dan een stuk makkelijker als ouder. Zo kan het dus ook. Amos weet precies wat ‘kaas kopen’ betekent, vandaar zijn medewerking. Met de auto naar de boerderij en dan in de kaaswinkel zoveel mogelijk plakjes kaas bietsen. Daarna koeien aaien, kalfjes bekijken, tractoren spotten en rondbanjeren door de modder. Elke week weer is kaas kopen een uitje waar we allemaal van genieten en de rest van de week plezier van hebben in de vorm van kaas.