Een ochtend aardappels plukken
Wij zijn dol op leuke uitstapjes. Elk weekend proberen we met elkaar als gezin iets te ondernemen wat ons plezier en ontspanning geeft, niet teveel kost, in de buurt is en vooral iets dat Amos aanspreekt en waar hij lol in heeft. Dat laatste is dan ook meteen een harde eis. Die voorwaarde niet in acht nemend levert (welk uitstapje je ook onderneemt en hoe leuk het ook zou zijn en hoe veel geld het ook zou kosten) vooral veel zweet, cortisol, irritatie en driftbuiten aan weerszijden op. We besloten dit weekend naar de aardappeldag op De Buytenhof te gaan. Harm had dit evenement gespot via de facebookpagina van dit boerenbedrijf. Het voldeed aan al onze criteria. Het kreeg vooraf zelfs al extra credits, omdat het een enigszins actieve buitenactiviteit is in de natuur die te maken heeft met eten en drinken.
Auteur: Maria
Aardappels rooien
Zaterdagochtend half tien zitten we startklaar in de auto. Geen probleem als je al een huis vol leven hebt vanaf een uurtje of half vijf in de ochtend. Amos heeft er zin in, hij gaat naar de boerderij “aardappels plukken”. Tot nu toe heeft hij alle vruchten uit onze boomgaard geplukt, vandaar deze woordkeuze. De Buytenhof is gemakkelijk te vinden met de tomtom en het laatste stukje geven pijlen met “Parkeren Buytenhof” duidelijk aan. Kind in de doek op de rug, vest aan, vest uit, vest aan, lege tassen voor de aardappels mee en achter de rest van de mensen aan op zoek naar het aardappelveld. Zo gezegd, zo gedaan. Blij dat wij een peuter van 2,5 hebben die kan lopen en de baby in de doek zit toen we het geploeter en getob van andere ouders met kinderen door de blubber en het omgeploegde land aanschouwden. Want het is nogal een publiekstrekker zo’n aardappeldag voor gezinnen met jonge kinderen, zo blijkt. Na een blik in de koeiensteel, weet Amos een heus aardappelemmertje te bemachtigen en we gaan het land op.
Er staat een oud, klein trekkertje op het land met een aardappelrooiploeg erachter. Elke tien minuten rijdt hij een paar meter en ploegt hij een stukje land om, waarna hier de aardappels gerooid kunnen worden. We gaan aan de slag. Heel ingewikkeld is het niet, de aardappels liggen voor het oprapen. Na twee brokken klei, een stuk steen en 100 aardappeltjes van het afmeting bosbes hebben we een eerste emmertje vol. Het verzamelen van aardappels van schilbaar formaat is blijkbaar nog best ingewikkeld als je tweeënhalf bent. We vullen een zak en vervolgens een tweede emmer. Voor zover het aardappels rooien. Een leerzame ervaring voor onze kleuter die nu weet dat aardappels in de grond groeien en worden gerooid met behulp van een traktor op het veld. We tikken €3,70 af en maken ons snel uit de voeten op zoek naar een toilet aangezien Amos een plasje moet doen.
Sap en pannenkoeken
We vinden een toilet. Er blijkt nog een volledige boerderijwinkel, pluktuin, moestuin en theeschenkerij met terras en aangrenzende speeltuin aanwezig te zijn. We drinken sap afkomstig uit de boomgaard en eten zelfgemaakte taart gemaakt door cliënten in zorg bij de Buytenhof. Ondertussen speelt Amos in een grote zandbak, duwt Harm hem rond in een kleine trekker en voed ik Manasse in de schaduw van een boom. Soms is het leven zo fijn, vooral in de weekenden. De tijd vliegt, het is alweer lunchtijd. Het is zo fijn dat we besluiten hier pannenkoeken te eten. Amos blij, wij blij (zo werkt het dus echt als je opvoeder bent). Tot slot doen we nog wat boodschapjes in de boerderijwinkel. Appelsap van appels uit de boomgaard, vlees van de koeien van de Buytenhof, mosterd uit de Hoeksche Waard en een zak broodmeel van de Vlaardingse molen. Plus twee zakken met aardappels.Weet wat je eet, hoe fijn is dat.
Wordt vervolgd
Wij gaan terug. In oktober komt er een appelplukdag aan. Goed genoeg om er weer een fijn uitje van te maken in het weekend. Bovendien willen Harm en ik nog een fijne thee uit proberen in de theeschenkerij en is onze voorraad aardappels tegen die tijd wel geslonken.Buiten in de natuur lekker bezig zijn en nog leren ook, prima voor Amos. Die zal wel weer op zoek gaan naar ‘gekkies’, mini-appels en vervolgens enthousiast helpen met het maken van appelmoes en appelsap. Wordt dus vervolgd.
Onze varkens, van big tot slacht.
Mark -
|
03 februari 2024
In september kochten we vier biggetjes - een kruising tussen wolvarken en duroc. Een kort fotoverslag van 10 maanden varkens houden.
Hiken in nationaal park Alpi Marittime
Maria -
|
31 juli 2023
Het begon met een spontaan idee om na een tiental jaren weer eens de rugzak af te stoffen en te gaan doen waar we eens - lang geleden voor we kinderen hadden - zo blij van werden: hiken. Wie ons kent, weet dat een idee als vanzelfsprekend wordt uitgevoerd. Lees het hele avontuur hier.
De tentipi: een review over dé tent onder de tipi's
Maria -
|
15 april 2023
Sinds jaar en dag slapen we in de tentipi. Inmiddels kennen we die tent van binnen en van buiten, letterlijk. Jarenlang prijkten we op de hoofdpagina van de IJslandse VVV poserend voor de tipi trekkend als gezin door dat onherbergzame land. Tijd voor een review.