Je zou maar wonen met je hele familie - ouders, kinderen + aanhang, kleinkinderen - op één terrein. Wij willen niet anders, maar wanneer we anderen vertellen over onze woonwijze zijn de reacties verdeeld. Niet iedereen staat te springen om te wonen met zijn of haar (schoon)familie. Wij zijn er dan ook best een beetje trots op dat we in vrede en liefde met elkaar wonen en leven. Maar hoe doen we dat eigenlijk?=
Vrijheid in verbinding en verbinding in vrijheid. Deze bijzondere mix vormt de kern van ons samenwonen. Verbinding in vrijheid, omdat het een welbewuste doordachte keuze is van een ieder van ons om met elkaar te wonen en te leven. Met gedeelde waarden en een gedeelde visie. Van (groot)ouders en (schoon)kinderen. Die verbinding in vrijheid slaagt doordat er vrijheid in verbinding is. Er is alle ruimte is om te zijn wie je bent, voor ieders eigenheid. We kunnen 100% onszelf zijn in een zeer gevarieerde woongemeenschap.
Een huishouden zonder ruzietjes, bestaat dat? A, fijn, ook hier komen akkefietjes voor. Gelukkig maar, want stoom afblazen en conflicten oplossen, staat aan de basis van een goede relatie. Dus ja, ook hier vind je flinke woordenwisselingen.
Gaat dat over levensveranderende zaken? Mwah, op dat moment voelt het als de prio des prio’s, maar overall zijn het gewone huis-tuin-keuken conflicten. Een wc-rol die niet wordt vervangen (bekende shit in ieder huishouden), het dopje van de tandpastatube dat niet erop wordt gedraaid, de droger die altijd bezet is, de vaatwasser die niet goed wordt ingeruimd…
De kracht van onze cultuur is openheid. Een ander aan kunnen aanspreken op zijn of haar gedrag of op hoe dingen beter kunnen gaan. Deze transparantie is onmisbaar voor een harmonieus samenleven. Soms volstaat een grap in de familiewhatsapp ‘Wie is hier zwarte koekjes aan ‘t bakken?’ en soms is een gesprek rond de tafel nodig. En ja, ook hier komt wel eens een verhit woordenstrijd voor, maar het feit dat we ‘t er met elkaar over kunnen hebben, dat is onmisbaar!
Eenmaal besproken betekent ook de strijdbijl begraven. Geen oude koeien uit de sloot halen. Dat is allesbehalve constructief. Het leven is in het hier en nu, niet in het daar en toen.
Met veel mensen leven op een groot erf betekent veel werk aan de winkel. Uitgangspunt daarbij is: doen waar je goed in bent. Een spijker in de muur slaan is voor Harm rocket science, voor Judith een uren durende frustratie. Waar Levi in no time een virus op de computer heeft opgelost, heeft Hellen een neus voor virus en ziekte herkennen. En laat Maria maar achter die naaimachine; met haar twee linkervoeten kan ze zich beter niet wanen op het dak om de zonnepanelen te vegen. Dat laten we aan Siebe over. Die is het gewend om in weer en wind te werken.
Dag in dag uit werkt ieder met z’n eigen tools, maar er is één tool die we gemeenschappelijk beheren: ASANA. Een leven zonder Asana is als een leven zonder chocolade. Dat kunnen we ons gewoon niet voorstellen. Asana is onze digitale takenlijst, een gemeenschappelijke agenda die we met elkaar beheren, een compleet levenswerk waarin al duizenden afgevinkte taken staan voor rondom huis en tuin.
Nope. Stilzitten is niet echt onze sterkste kant. Alhoewel we wel een zwak hebben voor een wijntje, kaasje en filmpje op z’n tijd, graag grote gezelschappen ontvangen (we hebben niet voor niks een enorme tent) en het doorbrengen van quality time met eigen vrienden. Gewoon, de gewone dingen van het leven waar we het meest van genieten. Die staan overigens niet in Asana ;-).